Ding 15: Twitter

Twitter. Van 23 april 2009 tot begin januari 2010 mee bezig geweest, maar na wat strubbelingen toch mee opgehouden. Op zich erg leuk, je krijgt een kijkje in de dagelijkse gang van zaken op, en buiten het werk van collega's, vrienden en soms volslagen onbekenden. Alleen heb je met Twitter nog meer het probleem over wat je wel en niet zegt dan met bloggen. Waar je bij bloggen alleen op moet passen over het onderwerp waarover je wat zegt, moet je bij Twitter nog meer opletten hoe je bericht overkomt.

In blogposts heb je alle ruimte om een inleiding te schrijven, met de achtergrond of aanleiding van dat wat je wilt zeggen. Nadat je je punt hebt gemaakt kun je nog voorbeelden aandragen, en als je het helemaal netjes doet kun je zelfs nog een lijstje links opgeven met extra informatie voor de geïnteresseerden. Bij Twitter kan dit alles niet: je hebt 140 tekens, en daarmee moet je het doen. Grote voordeel: je wordt verplicht om beknopt te zijn, en je tot de hoofdzaak te beperken. Voor de lezer erg prettig, omdat hij, zelfs als hij 100+ mensen volgt, rap door alle berichtjes heen kan scrollen en in mum van tijd weer bijgelezen is.

Het mogelijke nadeel van de 140 tekensbeperking is dat je als schrijver soms veel achtergrondkennis van je lezers moet eisen, of er op moet hopen dat ze zelf de context bij het berichtje gaan opzoeken. Er is zelfs een hele industrie rond gaan floreren: de URL-afkorters. Sites als Bit.ly en Tr.im stellen je in staat om een hele lange URL terug te brengen tot ±15 tekens. Zodat je er ±124 overhoudt voor een berichtje (de ±125e is de spatie tussen je berichtje en de URL) en je mensen toch kunt wijzen op de achtergrond of het nieuwbericht waar jouw berichtje over gaat.

Dan de belangrijkste vraag: hoe is Twitter inzetbaar voor archieven? In de 3/4 jaar dat ik Twitter gebruikt heb, zijn me twee dingen opgevallen: de twitter-alert op 'Nationaal Archief', en de kennisuitwisseling met collega's in, maar vooral ook buiten het Nationaal Archief.

1. Twitter-alerts
   In mijn Google Reader heb ik een RSS-feed van de Twitter-zoekopdracht op de term 'Nationaal Archief'. Dat houdt in dat elke keer dat iemand de woorden 'Nationaal' en 'Archief' in één berichtje gebruikt, deze door mijn RSS-lezer wordt meegenomen. Niet direct voor mij toepasbaar in m'n werk aangezien ik mij niet met Webcare bezighoudt, maar wel erg nuttig om te weten wat er allemaal speelt.
   
2. Kennisuitwisseling
   Doordat bij verschillende archiefinstellingen in Nederland mensen erg actief zijn met Web2.0, en dit ook via Twitter en blogposts delen, krijg je een goed beeld van wat er speelt in Archievenland. Maar het is ook een mooi hulpmiddel. Laatst was er een reactie op een Flickr-afbeelding van het Nationaal Archief, met de vraag welke tekst er boven de octrooiaanvraag van een molen stond. Via Twitter deden een aantal paleografen mee met de ontcijfering, en binnen no-time kreeg de bezoeker van onze Flickr-pagina het antwoord op de gestelde vraag.

Tot slot blijft de vraag over het al dan niet scheiden van werk en privé ook voor Twitter van belang. Wanneer mensen weten waar je werkt kan het in het ergste geval gebeuren dat een persoonlijk gestuurd bericht wordt opgevat als de mening van je werkgever. Zeker in de archiefwereld, waar veel mensen werken omdat ze ook persoonlijk geïnteresseerd zijn in historische onderwerpen.